หลายๆ คนเกิดมาพร้อมกับความฝันและเป้าหมายที่อย ากไปให้ถึง แต่ระหว่างก่อนจะถึงปลายทาง
เราอาจต้องพบกับความย ากลำบ ากและอุปส ร ร คบ้าง อย่ าเพิ่งท้ อ ใ จ ไปนะคะ
เปิดชีวิ ต เจ้ดาวเหลื้อง จากแม่ค้าห าบ เ ร่ เรียนจบป.4 สู่เจ้าของแบรนด์ก าแฟ 1000 ล้ า น
กว่าจะร ว ย ร้อยล้านพัuล้านเป็นเจ้าของแบรนด์กาแฟชื่อ ดังดาวคอฟฟี่ ที่มีเสียงระบื อโ ล กแบบนี้
เบื้องหลังชีวิ ตของเธอนั้นสุดรั นท ดป ากกั ดตี นถี บ กระทั่งวันหนึ่งสร้างเ นื้ อสร้างตัวได้
กลายเป็นผู้ส่งออกกาแฟรายใหญ่ที่สุด เจ้ดาวเหลื้อง มีอายุ 70 กว่าปีแล้ว เธอเwยว่า
แม้วันนี้จะร ว ยเป็นร้อยล้ านพัuล้ านแต่บอกตามตรงว่ายังไม่ชินกับความร ว ยสักเท่าไหร่
วันนี้ฉันยังเป็นเหมือนเดิมถือว่าเป็นเรื่องปกติและธรรมดา แค่คิดว่าเรามีมากก็ช่วยเหลือผู้ที่
ต ก ทุ กข์ได้ย ากมากขึ้นใครลำ บา กฉันช่วยหมด พ่อฉันสอนว่า ถ้ามีกินแล้วเก็บไว้กินเองเดี๋ยวก็หมด
แต่ถ้ารู้จักแบ่งให้คนอื่นกินยังไง ก็ไม่มีวันหมด แต่ถ้ารู้จักแบ่งปันให้คนอื่นกินกินยังไงก็ไม่มีวันหมด
เพราะวันหนึ่งคนที่เคยช่วยไว้จะกลับมาช่วยเราเองอย่ างแน่นอน วันไหนเหนื่อยวันไหนเจออุปส ร ร ค
ฉันก็ไม่ถ อ ยนะ มีอาจารย์คนแก่ๆเคยดูดวงให้ ฉันถามว่าเมื่อไหร่จะสบาย เขาบอกไม่ต้องพูดคำว่าสบาย
ก่อนจะเอาฝ าโ ล งมาปิด เจ้ยังเปิดฝ าโ ล งออกบอกอย่ าเพิ่งปิด เพราะยังสั่งเ สี ยไม่เสร็จ
คือชีวิ ตนี้ไม่ต้องคิดหรอกว่าจะสบาย เมื่อถามถึงว่า เคยเ สี ยใจน้อยใจไหมที่เกิดมาจน
และต้องใช้ชีวิ ตลำเ ค็ ญ เจ้ดาวเหลื้องก็ตอบว่า พ่อแม่ฉันย ากจน พ่อเป็นคนงานก่อสร้าง
และเ ห ยีย บสามล้อ ฉันเป็นพี่คนโต มีน้อง 8 คน เรียนจบแค่ ป.4 ต้องมาทำงานหาเลี้ยงครอบครัว
แต่ฉันไม่เคยเ สี ยใจที่ไม่ได้เรียนหนังสือ อย ากหาสต างค์ ใครจ้างอะไรทำหมด เคยรับจ้างซัก รี ดเสื้อผ้า
ห าบไอติมขาย ห าบกล้วยปิ้ งข้าวโพดปิ้ งขายชีวิ ตค่อย ๆ ไปในทางที่ดีขึ้น เริ่มลืมต าอ้ าป ากได้
ก็ตอนไปค้าขายที่เวียงจันทน์ เป็นแม่ค้าข ายกับข้าวในตลาด ฉันคิดตลอดว่าพวกเราจนเกินไป
ทำไมไม่มีสตางค์ พอมีเพื่อนชวนให้ส่งของใช้ของจำเป็นจากเวียงจันทน์ไปขายที่จำปาสักจึงลองทำดู
สมัยนั้นเพิ่งเปิดประเทศใหม่ๆแขวงจำป าสักยังข าดแ ค ล นทุกอย่ างหลังแต่งงานกับหมอผ่ าตั ด
ดร.ฮ่าว ลิดดัง ตอนอายุ 32 ปี จึงมีโอกาสเรียนทำเบเกอรีที่กรุงเทพฯ และกลับมาอบขนมขายที่บ้าน
ในจำปาสัก ทำอะไรก็ขายได้หมดชีวิ ตหลังแต่งงานสุ ขสบายขึ้น แต่ด้วยความที่มีเพื่อนเยอะ
จึงมีคนชวนให้เป็นยี่ปั๊วเปิดบริษัทนำเข้าของกินของใช้จากไnยมาข ายที่จำปาสัก แรกๆไม่กล้าทำหรอก
เพราะไม่มีความรู้ แต่เพื่อนข้ารา ชการช่วยเรื่องเอกส ารทุกอย่ าง และยืนยันว่าเธอเป็นคนเก่งคนสู้ชีวิ ตต้องทำได้
ตอนเปิดบริษัท ดาวเฮือง อิมพอร์ตเอ็กซ์พอร์ต เมื่อปี 1991 มีแค่ห้องแถวเดียวกับเงิuทุนหลักแสน
ฉันvายทุกอย่ างตั้งแต่น้ำป ล า ผงชูรส น้ำตาล รองเท้าผ้าใบตราม้ าดาว น้ำอัดลม และเบียร์
สมัยนั้นสั่งของทีหนึ่ง 20-30 คันรถสิบล้อถือเป็นยี่ปั๊วรายใหญ่สุดของจำปาสักและลาวใต้ โอกาสมาถึงอีกครั้ง
ตอนมีเพื่อนชวนเปิดดิวตี้ฟรีกว่าจะได้เป็นเจ้าแม่ดิวตี้ฟรีไม่ใช่เรื่องง่าย เปิดดิวตี้ฟ รีแรกสำเร็จตอนปี 1996
เปิดใหม่ๆเจออุปส ร ร คเยอะ เพราะมีเจ้าใหญ่ทำอยู่แล้ว เราต้องเ ลี่ ย งไปทำเทรดผ่านแดนแทน
โดยนำเข้าสินค้าจากไทยผ่านลาวส่งออกไปขายประเทศที่สาม คือเวียดนาม จุดแรกทำด่านผ่านแดน
ที่ลาวกับเวียดนาม ใครสั่งอะไรมาเราก็ส่งไปข ายหมด ตอนนี้เองมีโอกาสได้จับเงิuล้ าน
ฉันต้องกั ด ฟั นทำ เริ่มจากจ้างชาวไร่ปลูกก าแฟปลูกไปได้เดือนสองเดือน เห็นต้นกาแฟแ ต กใบอ่อนๆ
ก็รู้สึกรักต้นกาแฟแล้ว จึงตั ดสินใจปลูกก าแฟจริงๆ ทำไปได้ 6-7 เดือน ลูกเ ห็ บลงต้นกาแฟต า ยหมด
ขาดทุนไปหลายแสนเหรียญยูเอส ฉันก็สู้ต่อเพราะรักต้นก าแฟไปแล้วปลูกไป 4-5 ปี ถึงจะได้เมล็ดกาแฟ
พร้อมส่งออก 100 กว่าตัu แต่ข ายได้ราคากิโลละเหรียญ สงส ารชาวบ้านมากปลูกแทบต า ยข ายไม่ได้ ร า ค า
จึงคิดว่าต้องทำโ ร งงานผลิตกาแฟสำเร็จรูป แต่กว่าจะสร้างโ ร งงานสำเร็จต้องใช้เวลา 10 ปี
