การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งจำเป็น
หลายคนอาจมองว่า การปฏิบัติธรรม เป็นเรื่องย ากที่จะนำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
ด้วยภาระงานและวิถีชีวิตที่ไม่มีเวลาว่างแต่จริง ๆ แล้วการปฏิบัตินั้นเป็นสิ่งจำเป็นมาก
ซึ่งพระอาจารย์ช าญชัย อธิปัญโญ ได้อธิบายถึงความสำคัญของการปฏิบัติธรรมไว้ดังนี้
เพราะการปฏิบัติเป็นสิ่งที่อย ากจะบอกว่าเป็นความจำเป็น มันเป็นอย่ างนั้นจริง ๆ
เพราะชีวิตทุกชีวิตไม่ต้องการความทุกข์ ชีวิตทุกชีวิตต้องการที่จะมีกำลังใจ
ที่จะต่อสู้และฟันฝ่ากับปัญห าและอุปสรรค โดยเฉพาะที่จะเอาชนะใจตัวเองจากสิ่งที่ไม่ดี
ไม่มีวิชาทางโลกวิชาไหนเลย ที่จะสอนให้ทำใจเป็นสุข สอนให้จิตใจมีกำลังที่จะต่อสู้กับกิเ ล ส
เอากิเ ล สออกได้ เหมือนวิชาทางธรรมเลย ไม่มีวิชาทางโ ล กวิชาไหนเลยที่จะใช้ไปได้ทุกวัน
จนวันต าย มีแต่ธรรมะที่ใช้ได้ตลอดเวลาทุกลมหายใจเข้าออก และโดยเฉพาะสุดท้าย
วันต ายของเราด้วยใช้ธรรมะอย่ างมากเลยส่วนการทำงาน เมื่อเราแก่แล้วต้องเกษียณไป
คนที่สัมพันธ์กับเรานับวันก็ต้องจากกันไป มีอะไรบ้างที่จะเป็นที่พึ่งของชีวิตได้อย่ างจริง ๆ
บ้านช่องก็เป็นที่อยู่อาศัย เสื้ อผ้าก็สักแต่เป็นของใช้ รถล าสักแต่เป็นของใช้
แต่ธรรมะนั่นแหละเป็นที่พึ่งของจิตใจได้อย่ างแท้จริงคนไม่รู้ธรรม ไม่เข้าใจธรรม
ก็ไม่เห็นคุณค่ าของธรรมะ แต่วันหนึ่งถ้าเข้าใจธรรม จะเห็นคุณค่ าของธรรมะอย่ างแท้จริง
เพราะฉะนั้นอย่ ายกเวลาในชีวิตของเราทั้งหมด ให้กับสิ่งอื่น หรือให้กับคนอื่นเ สี ยทั้งหมด
ควรแบ่งปันเวลาในชีวิตของเราให้กับตัวเองบ้าง อย่ าไปรักแต่คนอื่นโดยไม่รักตัวเอง
อย่ าไปสงส ารแต่คนอื่นโดยไม่รู้จักสงส ารตัวเอง ต้องรักต้องห่วยใยต้องสงส ารตัวเองบ้าง
การทำวิปัสสนานั้นไม่ใช่การปฏิบัติเพื่อดับหรือละกิเ ล ส แต่เป็นการมาเจริญกุศลในหมวดสติปัฏฐาน
และเจริญสติสัมปชัญญะให้มีสติอยู่กับก ายกับใจ ทำให้สิ่งอื่นเข้ามาไม่ได้ เมื่อกุศลเต็มเปี่ยมแล้ว
อกุศลย่อมเกิดไ ม่ได้ เพราะเมื่อสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นแล้ว อีกสิ่งหนึ่งจะไม่เกิดหากปฏิบัติตามนี้แล้วเราจะมีความผ่อนคลาย
สบาย และสงบร่มเย็uในจิตใจ เพราะในขณะที่กุศลเกิด อกุศลที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดไม่ได้ ส่วนอกุศลที่เคยเกิดขึ้น
แล้วย่อมสล ายหมดไป และขณะที่เจริญกุศลอยู่นั้น กุศลที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้น ส่ ว นกุศลที่เกิดแล้วก็จะยิ่งพัฒนาต่อไป
