ในโ ล กโ ซ เชียลของชาวสีก ากี พ.ต.อ.ต่อศักดิ์ เป็นที่รู้จักอย่ างกว้างขวาง ภาพลักษณ์นักบู๊และนักธรรม
เดินทางสายบุญและสายบู๊คู่ขนาน เป็นรุ่นพี่ที่สีก ากีรุ่นน้อง ลูกน้องให้ความเค าร พ
และยิ่งแสดงให้เห็นถึงความดีของท่านผู้นี้ โดยเมื่อไม่นานมานี้
ผู้ใช้เฟสบุ๊ก Torsak Sukvimol หรือ พลตำรวจตรีต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้บั งคับการถวายความป ล อ ดภั ย
และปฏิบัติการพิเ ศ ษดำรงตำแหน่ง ผู้บังคั บการมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ ๙๐๔
ได้ออกมาแชร์เรื่องราวที่ทำเอาน้ำต าซึ มความว่า แม่ป่ ว ยถึงขั้นเข้าโ ร งพย าบาลจากที่หมอบอกมา
อาการป่ ว ยของแม่หนักมาก และแม่ก็ดูซู บผอมไปมากเหมือนกับต้นไม้ในหน้าแ ล้ ง wอมแห้งซู บเ ซี ย ว
ผมของแม่เต็มไปด้วยห ง อ กสีขาว นอนอยู่บนเตียงเล็กมีผ้าห่มสีvาวของโ ร งพย าบาลห่มอยู่ แม้ผมจะนั่งอยู่ที่นี่
แต่ยังคงห่ ว งงานที่บริษัท ผมรับโทรศั พท์ครั้งแล้วครั้งเล่า หากลูกงานยุ่ งก็กลับไปเถอะ ที่นี่มีพย าบาลดูแล
แม่พูดขึ้นมา ไม่มีอะไรครับแม่ ผมไม่ยุ่งผมบอกออกไป ทั้งทั้งที่ใจอย ากจะกลับไปเคลียร์งาน แต่สายต าของแม่
ปิดผมไม่ได้หรอก แม่อย ากให้ผมอยู่ด้วย ผมเป็นลูกคนเดียวของบ้าน พ่อก็จากไปแล้ว แม่ไม่ได้แต่งงานใหม่
เลี้ยงผมจนโตไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนนี้แม่ต้องการผม ผมจะทิ้ งแม่ไปได้อย่ างไร
แม้การอยู่ที่โ ร งพย าบาลในหนึ่งวันจะต้องสู ญเ สี ยรายได้ไปหลายแสนก็ตาม
แม่ต้องตรวจเช็คอาการหลายอย่ าง และผมต้องอุ้มแม่นั่งรถเ ข็ นเพื่อไปตรวจเช็คที่ห้องปฏิบัติการ
เพราะแม่ผอมแห้งจนเดินเองไม่ได้ ครั้งแรกที่ผมได้อุ้มแม่ ตอนที่ก้มตัวลงไปอุ้มนั้น
ผมแทบกลั้นน้ำต าไว้ไม่ได้ ผมเคยอุ้มลูก อุ้มภรรย าแต่ผมไม่เคยอุ้มแม่เลยสักครั้ง
ไม่เคยค าดคิดว่าแม่จะตัวเบาอย่ างนี้ น้ำหนักไม่ถึง ๔๐ โล แม่ผอมจนเห็นกระดู ก ดูแม่จะค่อยข้างวิ ต ก
อุ้มแม่ไหวไหม แม่ถามขึ้นมาดูเหมือนแม่จะไม่อย ากให้ผมอุ้ม เพราะระหว่างแม่ลูกผมไม่เคยอุ้มแม่เลย แต่คนไข้อื่นๆ
และญ าติที่มาเยี่ยมรอบๆ ต่างก็พูดสรรเสริญว่า คุณโชคดีจังเลย มีลูกกตัญญู ให้ลูกอุ้มเถอะ รู้สึกยังไงบ้าง
ดูเหมือนแม่น้ำต าค ล อ ผมก็รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่ างมาอุ ดอยู่ในอกจึงรีบอุ้มแม่ไปที่ห้องปฏิบัติการ
มือของแม่จับผมไว้แน่น แม่คงรู้สึกกลัว ผมรู้แม่คงไม่อย ากให้ผมลำบ าก แต่ต่อให้อย่ างไรก็ตามแค่นี้มันยัง
น้อยไปเ สี ยด้วยซ้ำกับสิ่งที่แม่เลี้ยงดูผมมาผมคิดเสมอมาว่าแม่แ ก่แล้ว หาสิ่งอำนวยความสะดวกให้แม่ก็พอแล้ว
ส่วนความรักความเอาใจใส่นั้นยกให้ลูกและภรร ย าๆ มักจะอ้อนให้ผมอุ้มอยู่บ่อยบ่อยๆ ภรร ย าของผมสมบูรณ์
และหนักกว่าแม่มาก แต่เมื่อวันนี้ผมได้อุ้มแม่ ถึงรู้ว่าแม่ก็ต้องการอ้อมกอดของผมเช่นกันในเดือนนั้น
ผมอุ้มแม่ไปไปมามา จนสุดท้ายแม่ก็เดินได้เองตั้งแต่วันที่ผมได้อุ้มแม่ จากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างผมกับแม่
ก็มีการสื่อส ารกันมากขึ้นแม่เล่าเรื่องตอนที่ผมเป็นเด็กให้ฟัง ผมปิดมือถือเมื่อมาอยู่กับแม่ ฟังแม่เล่าเรื่องความซ น
ของผมเมื่อสมัยยังเป็นเด็กอาการป่ ว ยของแม่ดีวันดีคืน คุณหมอบอกว่า คนไ ข้ประเภทนี้สามารถฟื้ นตัวได้
ขนาดนี้เรียกได้ว่าป าฏิห าริย์ไม่นานเท่าไหร่ แม่ก็ออกจากโ ร งพ ย าบาล ผมเริ่มกลับไปยุ่งกับงานเหมือนเดิม
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือทุกวันอาทิตย์ผมจะต้องกลับบ้านไปหาแม่ และสิ่งที่ผมทำเป็นสิ่งแรกเมื่อถึงบ้าน
ก็คือกอดแม่และอุ้มแม่เพราะผมรู้ว่าแม่ไม่ได้ต้องการเงินทอง แต่แม่ต้องการความรักความเอาใจใส่จากลูก
การกอดและการอุ้มแม่เป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับผมอ้อมกอดของลูก คือของขวัญสุดวิเ ศ ษที่แม่ได้รับในวั ยช ร า
ที่เงินทองก็หาซื้อมาไม่ได้ แม่บอกกับผมในคืนส่งท้ายปีเก่าพูดเสร็จแม่ก็ ร้ อ ง ไ ห้ ออกมา ลูกชายของผมเข้าไปกอดย่ า
และบอกว่า ย่ าครับหนูก็อย ากกอดย่ าเหมือนกัน ภรรย าของผมก็เข้ามากอดแม่และพูดว่า แม่คะ
หนูก็อย ากกอดแม่เหมือนกันค่ะนั่นเป็นอาหารคืนส่งท้ายปีที่อิ่มใจเป็นที่สุดสำหรับผม จากนั้นเป็นต้นมา
ผมก็รู้ว่า ความรักนั้นไม่ต้องพ รร ณนาให้มากมาย แค่เพียงกอดแม่ก็เพียงพอแล้ว
เราอยู่ในกองป ร าบมานานเราจะรู้ว่าเด็กต้องการอะไร เพราะตอนที่เราเป็นเด็กเราก็มีสิ่งที่อย ากได้
เมื่อวันที่เรามีโอกาสได้ขึ้นมาเป็นผู้นำหน่วยก็ทำสิ่งนั้น เราอย ากมีตึกห้องนอนที่สวยงามเพราะมันโ ท ร มมาก
จึงได้เปลี่ยนแปลงบูรณาการสถานที่ราชการให้เหมือนโ ร งแรม ที่ใครมาติดต่อก็จะได้มีสุ ขภาพจิ ตที่ดี
การคุยราชการก็จะง่ายยิ่งขึ้น สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของจิตวิทย า เรามีครูบาอาจารย์ การที่เราเข้าไปปฏิบัติธรรม
แล้วครูบาอาจ ารย์สอน เราก็เอามาปฏิบัติแล้วเราก็ได้สิ่งดีๆ ที่เราปฏิบัติ เราคิดดี เรามีจิตใจที่เป็นกุศ ล
เราก็จะรู้ว่าเราควรที่จะทำอะไรเมื่อคิดดี จิตใจดี เราก็รู้หน้าที่ว่าเราต้องทำอะไร
สิ่งเหล่านี้ตนก็อย ากจะถ่ายทอด เมื่อผมประส บความสำเร็จจากสิ่งที่ทำก็จะถ่ ายnอดใช้ธรรมะ
ในการทำงาน คนที่มาอยู่กับผมทุกคน จะเอาไปบวชก่อนเพื่อลดอีโก้ก่อนออกมาทำงาน
