ในวันรับปริญญ า เขาเห็นแม่ยืนยิ้มอยู่แต่ไกล เขารู้ดีว่าท่านปลื้มใจในตัวเขามากแค่ไห น

ในวันรับปริญญ า เขาเห็นแม่ยืนยิ้มอยู่แต่ไกล เขารู้ดีว่าท่านปลื้มใจในตัวเขามากแค่ไหน

ชีวิ ตของเขามาไกลเกินฝันเหลือเกิน จากเด็กเ ร่ ร่ อ น เก็บขยะขาย เด็กเหลือขอที่ไม่มีใครต้องการ

เหมือนเ ศ ษกรวดเ ศ ษหินที่ไม่มีค่า แต่แม่ของเขากลับเก็บขึ้นมาขั ดถูด้วยความรัก จนวันนี้ก้อนหิน

ที่ไม่มีค่ากลับกลายเป็นเพชรนิลจินดาขึ้นมาได้ เขาเดินเข้าไปหาแม่ แล้วค่อย ๆ ก้มลงกราบที่เท้าของท่าน

ด้วยความรักเค าร พรักอย่ างสุดหัวใจ ท่ามกลางสายต าของนักศึกษาและผู้ปกครองชาวญี่ปุ่น

ที่มองมาด้วยความฉงนสนเท่ห์ เขาไม่รู้จะตอบแทนพระคุณท่านอย่ างไรดี สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนั้นคือคำพูดจากใจว่า

ถ้าไม่มีแม่ค่อยเ คี่ ย วเ ข็ ญเขา คอยดุ คอยตีให้เขาไปเรียน เขาก็คงไม่มีวันมาถึงจุดนี้ ปริญญ าใบนี้เขาขอมอบให้แม่ครับ

แม่ได้แต่น้ำต าซึม พูดอะไรไม่ออก ท่านลูบศีรษะเขาเบา ๆ เขาสองคนแม่ลูกยืนกอดกันด้วยความตื้นตันใจ

เขาไม่อ ย า กเ ชื่ อเลยจริง ๆ ว่า คนไม่มีต้นทุนในชีวิ ตอย่ างเขาจะเดินมาถึงจุดนี้ได้ ขณะกอดแม่

น้ำต าไหลอาบแก้มเขา มันคือน้ำต าแห่งความปีติ เป็นครั้งแรกในชีวิ ตที่เขาไม่ได้ร้ อ งไ ห้เ สี ยใจ

เพราะถูกแม่ตี แต่ร้ อ งไ ห้ให้กับความเหนื่อย ย า กทั้งหลายในชีวิ ตที่เขาอดทนต่อสู้ฝ่ าฟั นมาจนสำเร็จ

จากสามทุ่มจนถึงตีสอง แม่ไม่ได้หยุดพักเลย ที่ผ่านมาแม่ทำอะไรเพื่อเขาตั้งหลายอย่ าง

แล้วตัวเขาเองล่ะ เคยทำอะไรเพื่อแม่บ้าง ทำไมถึงไม่ตั้งใจเรียน เขาถามตัวเองอยู่ในใจ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชีวิ ตของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้ นเชิง เขาตั้งใจเรียนจนสอบได้คะแนนดี

หลังจบชั้นประถมก็ได้โควต าไปเรียนต่อชั้นมัธยมที่โ ร งเรียนประจำจังหวัดการทำอาชี wเก็บขยะ

มันสอนให้เขาเห็นคุณค่าของสิ่งที่คนอื่นมองว่าไร้ค่า และสอนให้เขารู้จักอดทน ในวันเสาร์-อาทิตย์

เขาจะนั่งรถเ ข็ นของแม่ไปช่วยแม่เก็บขยะรอบเมือง บางครั้งแม้แดดจะร้ อ น ขยะจะเ ห ม็ น เขาก็ต้องทน

ความ ย า กลำบ ากในชีวิ ตทำให้มุ่งมั่นในการเรียนเพื่อทำให้แม่ยิ้มได้อีกครั้ง เมื่อเรียนมัธยมเขาก็เรียนต่อ

ในระดับ ปวช. ต่อด้วยปวส.เขาเรียนดีได้ที่หนึ่งมาตลอด และได้รับทุนการศึกษาในช่วงเรียนปริญญ าตรี

ที่มหาวิท ย า ลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี โดยมีข้อแม้ว่า เรียนจบแล้วเขาจะต้องเป็นอาจารย์สอนที่นั่น

สอนไปได้สักระยะ เขาก็สอบเรียนต่อในระดั บปริญญ าโทที่มหาวิท ย า ลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี

หลังจากนั้นเขาก็ได้รับทุนไปเรียนต่อปริญญ าเอกด้านวิศวก ร ร มศ าสตร์ที่สถาบันเทคโนโลยีนิปปอน

เมืองไซตะมะ ประเทศญี่ปุ่น วันที่เรียนจบเขาเก็บเงินซื้อตั๋วเครื่องบินส่งไปให้แม่และน้องสาวที่ตอนหลัง

ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน เดินทางมาแสดงความยินดีกับเขา เขาเฝ้านับวันรอคอยให้ถึงวันนั้น

วันที่คนซึ่งเขารักมากที่สุดจะได้มาชื่นชมยินดีกับความสำเร็จของเขา